شکوه زندگی

آه‌‌‌ای صَبا چون تو مَدهوشَم مَن خود فراموشَم مَن خانه بَر دوشَم مَن خانه بَر دوش
مَن در پیَش کو به کو افتادَم دِل به عِشقش دادَم حَلقه دَر گوشم مَن حَلقه دَر گوش
گر دَر کویش برسی برسان این پیامِ مَرا بی چراغ رویَت مَن ندارم دیگر تابِ این شَبهای سَرد و خاموش
هَرگز هَرگز باوَر نکنم عَهد و پیمان ما شُد فراموش...